solo exhibition de fabriek Eindhoven, NL 2015
wood, clay, plasticine 400/500/1600 cm
wood, acryl / 330/700/1000 cm
friendly supported by: de fabriek / gemeente Eindhoven / Holland Packing Breda
parts of pieces
pictures below by: Peter Cox
PARTS OF PIECES
Zoals je naar het geraamte van een walvis kan kijken, gestrand en gestript maar met de geschiedenis en het volume van een episch verhaal, zo kun je ook naar de structuren en sculpturen van Josua Wechsler (1986, Zwitserland) kijken.
De suggestie van een groeiend organisme over tijd, de schaal en de materialen verwijzen naar processen die in de natuur al snel vele jaren of meerdere decennia innemen. Het overweldigende effect van het nietig zijn ten opzichte van deze natuur, en daarmee de tijdelijkheid van onze eigen processen beseffen is Josua niet vreemd. Tijdens zijn reizen zoekt hij naar deze momenten, ver weg van de kunst. Net als de 2 grote structuren die hij in De Fabriek heeft gecreëerd staan zijn gedachten soms ook lijnrecht tegenover elkaar, als twee beesten die weten dat ze elkaar kunnen hebben, dreigend, observerend. Want Parts of Pieces is een strijd – een visuele strijd – tussen gedachten, materialen en verwijzingen. Zoals de titel al aangeeft is de mogelijke schaal van deze installaties onbestemd, en moet dat ook blijven. Zowel letterlijk als figuurlijk. Kijken we naar een onderdeel, dan is er automatisch een groter geheel waar dit onderdeel bij hoort. Zo is ook de gedachte altijd een deel van een complexere structuur, bijna ongrijpbaar in zijn steeds uitdijende reikwijdte. En ondanks dat Josua een duidelijk idee heeft over natuur en de kunstmatigheid van cultuur, beweegt hij zich toch binnen het kunstmatige om deze contrasten te kunnen duiden. En daarbinnen probeert hij in tegenstelling weer een omkering te bewerkstelligen door zijn structuren en objecten te laten groeien als ware het een natuurlijk proces.
Zijn experimenten met formaat, ruimtelijkheid, context en omgeving geven ook aan dat hij constant zoekt naar het moment waarop de contrasten het scherpst zijn, wie zijn publiek moet / kan zijn, waar de verrassing ligt en het moment dat de suggestie het overneemt van het object. Het geeft ook aan dat Josua zich wil verbinden met de maatschappij, er in wil staan met een beeldende suggestie die ons tegelijkertijd bekend en vreemd aan doet. In de Fabriek gebruikt hij de tijd en de ruimte om deze kolossale gedachten te laten groeien, zodat de bezoeker er in kan (ver)dwalen.
tekst: Paul Segers